Nadine geeft niet op

Haar hele schooltijd woonde Nadine (30) op Gatagara, een revalidatie- en gezondheidscentrum voor kinderen met een handicap. Nadine kan niet lopen als gevolg van polio en zit in een rolstoel. Op Gatagara ging ze naar de basisschool en de middelbare school.

Daarna ging ze taal en literatuur studeren. Een paar jaar geleden studeerde ze af, maar ze heeft nog steeds geen baan kunnen vinden. Dus zit Nadine thuis. Samen met haar moeder, twee broers en zus, die een verstandelijke beperking heeft, woont ze in een buitenwijk van de Rwandese hoofdstad Kigali.

De droom van toen

In 2004 fotografeerde Monique Velzeboer Nadine voor de kalender Durven Dromen. Nadine was toen negen jaar. Haar grote droom? Een groot gezin hebben. Twintig jaar later ontmoet Monique Nadine opnieuw. Het meisje van toen is een krachtige, jonge vrouw geworden. De kinderen waar Nadine van droomde, heeft ze nog niet. 

Kinderen net als zij

Nadine heeft goede herinneringen aan de jaren dat ze op Gatagara woonde. Alle kinderen waren er net zoals zij- ze waren een familie. Alleen aan de vakanties denkt ze niet graag terug. Bijna alle kinderen die op het centrum verbleven, gingen in de vakanties naar huis, maar Nadine bleef altijd achter op Gatagara. Haar ouders konden het vervoer van het centrum naar hun huis niet betalen.

Ontoegankelijke omgeving

De wijk waar Nadine met haar familie woont, is niet toegankelijk voor mensen in een rolstoel. Zelfs om het pleintje voor haar huis te bereiken, heeft Nadine hulp nodig. Daarom zit ze altijd thuis. Bij de gemeente heeft Nadine haar situatie uitgelegd in een poging om haar wijk rolstoelvriendelijker te laten maken. Ze kreeg te horen dat dit geen prioriteit heeft. Maar Nadine legt zich er niet zomaar bij neer.  Strijdlustig als ze is, is ze aan het sparen om in ieder geval alvast hun huis op te knappen.