Engel Alice straalt nog steeds

“Doe je best op school en werk hard. Zo kun je jezelf ontwikkelen en later veel bereiken.” Alice (27) hoeft niet lang na te denken over de vraag wat zij kinderen met een handicap zou willen meegeven. Zij weet hoe het is om te leven met een handicap. De steun van ouders en begeleiders is onmisbaar, vertelt ze. “Zij moeten hun kinderen helpen om hoopvol te blijven. Zo krijgen ze meer zelfvertrouwen.”

Opnieuw leren lopen 

Toen Alice anderhalf was, werd ze aan haar been geopereerd vanwege een abces. Er bleek een zenuw te zijn geraakt en Alice kreeg verlammingsverschijnselen. Op haar vierde jaar werd haar rechterbeen geamputeerd. Op revalidatiecentrum Gatagara werd een prothese voor haar gemaakt en leerde ze opnieuw lopen. Ook ging ze er naar school.

Droom

In 2004 bracht fotografe Monique Velzeboer de dromen van kinderen met een handicap in beeld voor de kalender Durven Dromen. De droom van Alice, toen zeven jaar, was om een engel te worden. In een film had ze gezien dat engelen dicht bij God waren. Dat wilde zij ook wel.

Zitvolleybal

Tijdens haar verblijf op Gatagara kwam Alice in aanraking met zitvolleybal. Gelukkig maar, want die sport werd haar grote passie. Alice bleek zó goed dat een scout van het National Paralympic Committee haar talent opmerkte. Sindsdien zit ze in het nationaal zitvolleyteam van Rwanda. Met haar doorzettingsvermogen en wil om te winnen is ze een uitstekende spelverdeler.

Het team kwalificeerde zich voor de Paralympische Spelen in Rio de Janeiro in 2016. In de voorbereiding op de Spelen stond ook een trainingsweek in Nederland op het programma. Monique Velzeboer en Erma Rotteveel wilden zien hoe het met Alice ging en zochten haar op. Het engeltje van toen was een succesvolle, zelfstandige jonge vrouw geworden.

Gezin

In 2024 zien Alice, Monique en Erma elkaar voor de derde keer, weer in Rwanda. Alice is nu 27 jaar. Ze is vrolijk en zelfverzekerd. Twee jaar geleden trouwde ze met Herve. Ze leerden elkaar kennen in de bus. Hij kwam van de film, zij was op weg naar haar familie. Nu hebben ze een zoontje van bijna twee, Bright.

In de periode rond haar huwelijk stond volleybal op een laag pitje. Ook de coronapandemie maakt het trainen moeilijk. De Spelen van 2020 in Tokyo moest ze daarom missen, hoewel haar team zich wel plaatste. Maar dit jaar, in Parijs, is ze er weer bij en kan ze schitteren op het hoogste podium. Wij juichen voor haar. Go Alice!