De Kracht van de gemeenschap: Espérance en Sifa
28 januari 2025
In een klein dorp in Rwanda strijkt de zon hoog aan de hemel. Geitjes schuifelen over de wegen van aangestampte aarde, en in de verte klinken spelende kinderen. De geur van houtvuur hangt in de lucht. Een groep vrouwen zit voor een huis, hun kleurrijke doeken dansend in de wind.
Één van hen is Espérance, de moeder van Sifa, een meisje met het syndroom van Down. Ze draagt een felgele jurk en heeft haar korte haar in een knotje. Wat ons het meest treft, is haar glimlach: breed en warm, maar de blik in haar ogen verraadt iets diepers.
Espérance vertelt trots over Sifa, die naar school gaat en hulp krijgt van de gemeenschap. Maar al snel wordt duidelijk dat haar verhaal verder reikt dan wat aan de oppervlakte zichtbaar is. Nu gaat het goed met moeder en dochter, maar de tijden waren ooit anders. Diezelfde gemeenschap sloot Espérance en Sifa tot voor kort uit vanwege de beperking van Sifa.
Eenzaamheid en wanhoop
Espérance herinnert zich de moeilijke dagen van eenzaamheid en wanhoop. De stigma’s in de gemeenschap zorgden ervoor dat kinderen zoals Sifa en hun families vaak geïsoleerd werden. Espérance en Sifa sloten zich thuis op. Sifa kon niet naar school, Espérance had geen inkomen en ze hadden geen toegang tot gepaste medische hulp. Los van de mentale impact, had het gezin het ook op economisch vlak erg lastig.
Gelukkig kwamen moeder en dochter in aanraking met het Community Based Rehabilitation (CBR) project gesteund door Liliane Fonds. Lokale veldwerkers, opgeleid met de steun van Liliane Fonds, gaan van huis tot huis om kinderen met een handicap te identificeren en hun gezinnen te ondersteunen.
Parents Support Group
Op aanraden van de veldwerker sloot Espérance zich ook aan bij de Parent Support Group, een waardevolle bron van steun voor ouders van kinderen met een beperking. Hier komen ouders samen voor psychologische ondersteuning van veldwerkers. Ouders wisselen ervaringen uit en vinden troost bij elkaar in moeilijke tijden. Onder begeleiding van een veldwerker sparen de leden ook samen voor een noodfonds, waaruit ze kunnen putten bij onvoorziene omstandigheden, zoals een onverwacht bezoek aan een ziekenhuis.
Dochter Sifa onderbreekt ons gesprek en leidt ons naar een varkenshok achter het huis. Een zwart gevlekt varken komt onder het hooi tevoorschijn. “Dit heb ik kunnen kopen dankzij een lening van de ouderspaargroep. Hiermee kan ik kleine biggetjes kweken – met de opbrengst van de verkoop hiervan, kan ik het gezin onderhouden,” vertelt Espérance.
Netwerk van steun
Het succes van de Parents Support Group ligt in de training die aan de gemeenschap wordt gegeven. Deze training helpt om stigma’s te doorbreken en bevordert de acceptatie en deelname van kinderen met beperkingen in de samenleving. De liefde tussen de groepsleden is de ware kracht van dit initiatief. Deze aanpak tovert hele gemeenschappen om in een netwerk van steun, acceptatie en samenwerking.
De Parents Support Group heeft de gemeenschap hechter gemaakt en het zorgde voor een mentaliteitsverandering. Kinderen met een handicap worden nu geïntegreerd. Het is nu normaal geworden om kinderen met beperkingen mee te nemen naar sociale activiteiten, wat een grote impact heeft gehad op het leven van Espérance en Sifa. Ouders springen in voor elkaar, helpen elkaar bij het verbouwen van het land en passen op elkaars kinderen. “De manier waarop de gemeenschap ons gezin heeft omarmd, stemt me hoopvol,” zegt Espérance. Vastbesloten om iets terug te geven, deelt ze: “Met mijn training in revalidatie zal ik nu ook andere kinderen en gezinnen in gelijkaardige situaties ondersteunen.”
Het verhaal van Espérance is een mooi voorbeeld van deze verandering. Haar vastberadenheid om anderen te helpen toont aan hoe de CBR-aanpak niet alleen het leven van kinderen met een handicap transformeert, maar ook de gemeenschap als geheel versterkt.
Dankzij jouw steun kunnen wij nog meer veldwerkers opleiden, zodat kinderen met een handicap voortaan niet langer in isolatie moeten leven. Doe je mee?